Συμμετοχικός Σχεδιασμός
Οι συμμετοχικές διαδικασίες κάνουν την εμφάνισή τους κυρίως κατά το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, προσαρμοσμένες σε ένα ευρύ φάσμα ζητημάτων και πολιτικών, μέσα από τη ματιά διαφορετικών επιστημονικών ειδικοτήτων (οικονομολόγων, περιβαλλοντολόγων, κοινωνιολόγων). Ιστορικά, εμφανίζονται σε διάφορες μορφές, από την κοινωνική έρευνα και την έρευνα αγοράς, μέχρι την ανάπτυξη χωρικών αναπτυξιακών πολιτικών και τον χωρικό σχεδιασμό με βάση συμμετοχικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων.
Είναι μια λογική “από κάτω προς τα πάνω” διακυβέρνησης και βασίζεται στη σκέψη ό,τι είναι δημοκρατικό δικαίωμα όσων επηρεάζουν και επηρεάζονται από μια απόφαση να συμμετέχουν στο σχεδιασμό και διαδικασίες λήψης αυτής εξ αρχής.
Όταν μάλιστα, ο συμμετοχικός σχεδιασμός αξιοποιείται για την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή, τα οφέλη είναι πολλαπλασιαστικά καθώς μέσα από καινοτόμα εργαλεία και διαδικασίες μπορεί να:
-
γίνει παρακολούθηση και καταγραφή των δεδομένων που σχετίζονται με την κλιματική αλλαγή με τη συμμετοχή μεγαλύτερου μέρους του κοινού μαζί με τους ειδικούς
-
αναπτυχθούν σχέδια διαχείρισης κινδύνων που απορρέουν από την κλιματική αλλαγή με έναν πιο ολιστικό τρόπο
-
προωθηθούν πιο αποτελεσματικά σχέδια δράσης για την πρόληψη των εν λόγω κινδύνων
-
ενημερωθούν και ευαισθητοποιηθούν οι πολίτες αποτελεσματικά και δημοκρατικά γύρω από το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής με απώτερο στόχο την κινητοποίησή τους ώστε να αντιμετωπιστούν σε τοπικό επίπεδο οι αιτίες που την επιδεινώνουν
Συλλογή δεδομένων
Επίλυση συγκρούσεων
Λήψη αποφάσεων
Υλοποίηση έργων
Διαμόρφωση πολιτικών
Μέσω της συμμετοχής των πολιτών και των φορέων επιδιώκονται και μπορούν να επιτευχθούν τα παρακάτω:
